Από αλμύρα και ατσάλι

Κριτικές

Σαν νησιώτισσα, “γέννημα θρέμμα”, με παππού, θείους, και εξαδέλφια θαλασσοπόρους,, από μικρό κορίτσι, με συναρπάζανε οι διηγήσεις με θέμα τα ναυτικά μακρινά ταξίδια, με τα μεγάλα βαπόρια, τα πελώρια ωκεάνια κύματα, τα απάνεμα λιμάνια με  τις εξωτικές γυναίκες και τα τεράστια μαγαζιά με τα ιδιαίτερα και πρωτόγνωρα δώρα που μου έφερναν.

Όταν ο παππούλης μου, ο καπεταν Νικόλας Σκοπελίτης,  επέστρεφε από τα ταξίδια του, καθόμουν στα πόδια του και κρεμασμένη, απ τα χείλη του, άκουγα με μεγάλη προσοχή και δέος τις περιπλανήσεις του. Ήταν ο Θαλασσινός ήρωας μου, που γέμιζε το μυαλό μου με γεωγραφικές γνώσεις και την ψυχή μου με άπειρα, λογής – λογής συναισθήματα.

Και ήταν τόσο έντονα και κινηματογραφικα, που από τότε  πίστευα, πως όλα αυτά, τα βιώματα δεν μπορούσαν να αποτυπωθούν, σ’ ένα άψυχο χαρτί.
Ώσπου, ήρθε στα χέρια μου, το βιβλίο του Μιχάλη Τριανταφύλλου με τίτλο, «Από αλμύρα και ατσάλι”, των εκδόσεων «Νέα διάσταση».
Ομολογώ, ό,τι αρχικά με συνεπήρε ο γεμάτος αλληγορία τίτλος του και το λιτό εξώφυλλο του, που απεικονίζει ένα τεράστιο φορτηγό καράβι με το όνομα “AMAZON”, που με παρέπεμψε στην ινδοευρωπαϊκή λέξη ,που σήμαινε, ”γυναίκες χωρίς άνδρες” .Αλληγορικό μου φάνηκε κι αυτό, αφού θα μπορούσε να σημαίνει “άνδρες, μακριά απ αυτούς που αγαπούν.

Ξεκινώντας την ανάγνωση του, με μιας, μπηκα κι εγώ στο “Δίλημμα”, που βρέθηκε ο ήρωας, του διηγήματος ανάμεσα σε δυο επιλογές που όμως είναι και οι δύο αβέβαιες ή παρουσιάζουν και οι δύο δυσκολίες. Συμμερίστηκα, την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης στην πορεία του ονείρου του, να γίνει “Γιατρός”, και με άγγιξε, η ικανοποίηση του, όταν αποφοίτησε από την σχολή του Εμπορικού Ναυτικού, ανοίγοντας φτερά για το καινούργιο του «πέταγμα».

Ο υπέροχα, λιτός, κατανοητός και χωρίς “βερμπαλισμό” τρόπος γραφής  και περιγραφής των βιωμάτων του συγγραφέα, μου έδωσε το εισιτήριο, ν ανέβω στο καράβι του, να ζήσω όσο πιο γλαφυρά όλα όσα εξιστορεί, και να γίνω αποδεκτής των ποικίλων αισθημάτων και των συναισθημάτων αυτου και των ηρωων του, που από στιγμή σε στιγμή αλλάζουν, όπως τα χρώματα του ωκεανού, όταν τον χτυπούν οι τυφώνες.
Ένιωσα έντονο τον φόβο της απειλής των στοιχείων της φύσης, όταν τα φίδια της θάλασσας, περιτύλιξαν το θεόρατο σκάφος. Ζαλίστηκα μες την “Αντάρα”, και μ έλουσε κρύος ιδρώτας όσο διήρκεσε ο αγώνας επιβίωσης.μεχρι να βγουμε στο “Λιμανι”
Συγκινήθηκα βαθειά, και αισθάνθηκα τον κόμπο στον λαιμό του, στο άκουσμα της γέννησης της “Άννας” του, που το πρώτο της κλάμα του το στέρησε η  φύση της δουλειά του.
Καθ όλη  την ανάγνωση του βιβλίου, εκτός από την μύηση μου  στην ποικιλόμορφη και τόσο ιδιόμορφη ζωή των ναυτικων πάνω σ ένα “υπερπόντιο” καράβι,, εκτός από την γνωριμία μου, με άγνωστους, για μένα προορισμούς της γης, με τις εύστοχες περιγραφές και αναφορές του, καθώς και τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας τις εναλλάσσει με τους  διάλογους,  «γέμισα» με τις άπειρες συναισθηματικές εμπειρίες, των ηρώων του και αναθεώρησα την άποψη, που θέλει τους ναυτικούς, σκληρούς, μονότονους και επίπεδους..

Τελειώνοντας αυτό το πρωτόγνωρο για μένα ταξίδι, κατέβηκα, απ το πλοίο του Μαστρο Μιχάλη, πιο γεμάτη, πιο ταξιδεμένη, πιο Θαλασσινή….
“Αλμύρα και Ατσάλι”!  Όλο το βιβλίο, και κάθε διήγημα ξεχωριστά, επιβεβαιώνει τον τίτλο του και κατά την άποψη μου, είναι ένας ύμνος στους ανθρώπους της θάλασσας. Είναι μια ωδή, σε όλους αυτούς τους θαλασσοβρεγμενους,  που με ατσαλένια θέληση, γενναιότητα και επίπονη ευθύνη, πνίγουν τα πιο τρυφερά συναισθήματα τους, στην απεραντοσύνη των ωκεανών, και τα ζωγραφίζουν με την ψυχή και το δάχτυλο τους, στην Αλισάχνη της Αλμύρας,

Εύχομαι στον συγγραφέα και στον εκδοτικό οίκο, τo βιβλίο αυτό, να έχει «ούριο άνεμο» και να ταξιδέψει, σε πολλούς αναγνώστες .
Γιατί το καλό βιβλίο δεν πρέπει να “ξεκουράζεται” σε κάποιο ράφι, αλλά να κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι.
Το μεγάλο κέρδος του Δημιουργού του, αποτυπώνεται στα δάχτυλα, στα μάτια ,στα χείλη και στην ψυχή αυτού που το διαβάζει, ακόμα κι αν αγοράστηκε από έναν μόνο και πέρασε σε δεκάδες άλλους.

Με εκτίμηση,

Φανή Κορωνέλλου Φιλιππαίου
Νομικός Σύμβουλος ,
Απόφοιτος της Νομικής Σχολής
του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών