Έξω από την αίθουσα ενός Δικαστηρίου, η Κλέλια θυμάται. Θυμάται ανεκπλήρωτους έρωτες, βαθείς πόνους, πικρά μυστικά, χυδαίες προδοσίες.

Κάνει ταμείο μιας ζωής γεμάτης. Που της άφησε όμως την ψυχή ξεσκισμένη και την καρδιά άδεια. Και το μόνο που της είχε απομείνει, η αγάπη εκείνου, κρέμονταν από μια ζαριά της Θέμιδος σε εκείνο το Δικαστήριο. Στο εδώλιο του κατηγορούμενου κάθονταν όλα της τα λάθη και η δική του θυσία.

Θα πρέπει να αποφασίσει.

Αν θα είναι η τελευταία του θυσία για εκείνην.

Ή η πρώτη της για αυτόν.